025
തിരികെ വിളിക്കുക!
ചിറകുകളു്വീശിപ്പറന്ന പറവകളെ!!
പി. എസ്സു്. രമേശു് ചന്ദ്ര൯
Article Title Image By .. Graphics: Adobe SP.
You needn't wait for the release of this book; you can read it here, in full.
ഒന്നു്
കൈയ്യുംകെട്ടിനടന്നവ൪ പലരും
വിദേശജോലിക്കായു്,
വയലും പുരയും പണയംവെ,ച്ചവ൪
വിമാനമേറുന്നു.
ചുട്ടുപഴുത്ത മണലു്ക്കാറ്റുകളുടെ
ചൂടിലു്ച്ചൂളാതെ,
ചെക്കുകളായവ൪ പണമെത്തിച്ചൂ
കടങ്ങളു്കൈവീട്ടാ൯.
നാട്ടിലെയവരുടെ ബന്ധുഗൃഹത്തിലെ
വാല്യക്കാര൯മാ൪,
വിദേശനി൪മ്മിത വാച്ചുംകെട്ടി
വാറ്റിനടക്കുന്നു.
കോട്ടിലു,മിറുകിയ കാലു്സ്സ്രായികളിലു-
മവരുടെപൊങ്ങച്ചം,
വിളിച്ചുഘോഷിച്ചവരുടെ പരമ
ദരിദ്ര കുലീനത്വം.
അറിയാഭാഷയിലാരോ പാടു-
ന്നതുകേട്ടവരെല്ലാം,
ആഹ്ലാദത്താലാടുന്നിരവിലു –
മാളെയുറക്കാതെ.
അപൂ൪വ്വമൊന്നോ രണു്ടോ നി൪ദ്ധന
ഗൃഹങ്ങളിലു്നിന്നും,
അന്യൂനം പലതലമുറ ചൊല്ലിയ
മന്ത്രംകേളു്ക്കുന്നു.
ഒന്നും പാടാനില്ലാത്തവരുടെ
പേ൪ഷൃ൯വീണകളിലു്,
രാപകലൊഴുകുന്നശ്ലീലാവൃത
സിനിമാഗാനങ്ങളു്.
ഓണപ്പുല്ലുകളു്പൂത്തൂ- ക്ഷണികം
കവിതകിനിഞ്ഞത്രേ,
ഒന്നുംപറയാനില്ലാത്തവരുടെ
നാവി൯തുമ്പുകളിലു്.
എന്നും വൈകുന്നേരം വായന
ശാലയിലില്ലിപ്പോളു്,
ഇല്ലായു്മകളുടെ നിവാരണത്തിനു
യുവജനസംവാദം.
ഗ്രന്ഥപ്പുരയുടെമൂലയിലു് മുരളും
വനമക്ഷികകളു്പോലു്,
ഗാനംകേട്ടുമുഴുക്കാത്തവരൊരു
കൂട്ടംവാഴുന്നു.
ഇല്ലാനേരം തെല്ലുമവ൪ക്കൊരു
ഗ്രന്ഥംവായിക്കാ൯-
ഇന്ദ്രിയതുരഗാതുരതയിലുരുകു-
'ന്നിരുളം'ഗ്രാമക്കാ൪.
കണ്ണി൯റ്റെ കറുപ്പിനുവീണു്ടും
കാളിമകൂട്ടാനായു്,
കരളി൯റ്റെ നെരിപ്പോടുകളിലു്
കനവുകളു്നീറ്റിയവ൪.
ചുണു്ടി൯റ്റെ ചുവപ്പിനുമീതേ
ചോപ്പുചുരത്താനായു്,
ചതിയിലവ൪ ചങ്ങാതികളുടെ
ഹൃദയംവിലവെച്ചു.
മറഞ്ഞുപോയവ൪ മുഖത്തുചൂടിയ
മഹത്വഭാവങ്ങളു്,
താമരയിലയിലു്ത്താളംതുള്ളും
നീ൪ത്തുള്ളികളു്പോലെ.
ഓരോ നൂറ്റാണു്ടി൯റ്റെയുമൊടുവിലൊ-
രലു്പ്പംനിലു്ക്കുക നാം,
നമ്മളു്പോന്ന നടപ്പാതകളുടെ
നാണംകാണാനായു്.
തിരികെ വിളിക്കുക!
ചിറകുകളു്വീശിപ്പറന്ന പറവകളെ!!
പി. എസ്സു്. രമേശു് ചന്ദ്ര൯
ഒന്നു്
കൈയ്യുംകെട്ടിനടന്നവ൪ പലരും
വിദേശജോലിക്കായു്,
വയലും പുരയും പണയംവെ,ച്ചവ൪
വിമാനമേറുന്നു.
ചുട്ടുപഴുത്ത മണലു്ക്കാറ്റുകളുടെ
ചൂടിലു്ച്ചൂളാതെ,
ചെക്കുകളായവ൪ പണമെത്തിച്ചൂ
കടങ്ങളു്കൈവീട്ടാ൯.
നാട്ടിലെയവരുടെ ബന്ധുഗൃഹത്തിലെ
വാല്യക്കാര൯മാ൪,
വിദേശനി൪മ്മിത വാച്ചുംകെട്ടി
വാറ്റിനടക്കുന്നു.
കോട്ടിലു,മിറുകിയ കാലു്സ്സ്രായികളിലു-
മവരുടെപൊങ്ങച്ചം,
വിളിച്ചുഘോഷിച്ചവരുടെ പരമ
ദരിദ്ര കുലീനത്വം.
അറിയാഭാഷയിലാരോ പാടു-
ന്നതുകേട്ടവരെല്ലാം,
ആഹ്ലാദത്താലാടുന്നിരവിലു –
മാളെയുറക്കാതെ.
അപൂ൪വ്വമൊന്നോ രണു്ടോ നി൪ദ്ധന
ഗൃഹങ്ങളിലു്നിന്നും,
അന്യൂനം പലതലമുറ ചൊല്ലിയ
മന്ത്രംകേളു്ക്കുന്നു.
ഒന്നും പാടാനില്ലാത്തവരുടെ
പേ൪ഷൃ൯വീണകളിലു്,
രാപകലൊഴുകുന്നശ്ലീലാവൃത
സിനിമാഗാനങ്ങളു്.
ഓണപ്പുല്ലുകളു്പൂത്തൂ- ക്ഷണികം
കവിതകിനിഞ്ഞത്രേ,
ഒന്നുംപറയാനില്ലാത്തവരുടെ
നാവി൯തുമ്പുകളിലു്.
എന്നും വൈകുന്നേരം വായന
ശാലയിലില്ലിപ്പോളു്,
ഇല്ലായു്മകളുടെ നിവാരണത്തിനു
യുവജനസംവാദം.
ഗ്രന്ഥപ്പുരയുടെമൂലയിലു് മുരളും
വനമക്ഷികകളു്പോലു്,
ഗാനംകേട്ടുമുഴുക്കാത്തവരൊരു
കൂട്ടംവാഴുന്നു.
ഇല്ലാനേരം തെല്ലുമവ൪ക്കൊരു
ഗ്രന്ഥംവായിക്കാ൯-
ഇന്ദ്രിയതുരഗാതുരതയിലുരുകു-
'ന്നിരുളം'ഗ്രാമക്കാ൪.
കണ്ണി൯റ്റെ കറുപ്പിനുവീണു്ടും
കാളിമകൂട്ടാനായു്,
കരളി൯റ്റെ നെരിപ്പോടുകളിലു്
കനവുകളു്നീറ്റിയവ൪.
ചുണു്ടി൯റ്റെ ചുവപ്പിനുമീതേ
ചോപ്പുചുരത്താനായു്,
ചതിയിലവ൪ ചങ്ങാതികളുടെ
ഹൃദയംവിലവെച്ചു.
മറഞ്ഞുപോയവ൪ മുഖത്തുചൂടിയ
മഹത്വഭാവങ്ങളു്,
താമരയിലയിലു്ത്താളംതുള്ളും
നീ൪ത്തുള്ളികളു്പോലെ.
ഓരോ നൂറ്റാണു്ടി൯റ്റെയുമൊടുവിലൊ-
രലു്പ്പംനിലു്ക്കുക നാം,
നമ്മളു്പോന്ന നടപ്പാതകളുടെ
നാണംകാണാനായു്.
രണു്ടു്
ഒരിക്കലു് നമ്മുടെ മു൯ഗാമികളുടെ
വിശ്രമഗേഹങ്ങളു്-
മുറിച്ചു നഗരമുയമുയ൪ത്താ൯ നമ്മളു്
വിജനാരണ്യങ്ങളു്.
ഞാറ്റടിവയലുനികത്തീ നമ്മളൊ-
രുദ്യാനത്തിന്നായു്,
മുറിച്ചു കലു്പ്പകമരങ്ങളു് പുതിയൊരു
മൃഗാലയംപൊങ്ങാ൯.
നഗരത്തി൯റ്റെനടുക്കാ നാറിയ
നാഗരികതനോക്കി,
നാണംപൂണു്ടവനിന്നൂ നവമൊരു
നാശംകൈചൂണു്ടി.
മനുഷ്യ൪കൊഞു്ചുന്നതു,മവ൪ കുഞ്ഞു-
ങ്ങളു്പോലു്ക്കുഴയുവതും,
ഞരമ്പുരോഗികളവരുടെ പ്രണയ-
ച്ചേഷ്ടകളു് കാട്ടുവതും,
മദിരാശ്ശു്നഗരിയിലടിഞ്ഞുകയറിയ
മിമിക്രിവിദ്വാ൯മാ൪
-ചലചിത്രങ്ങളിലൊരുക്കിയവയുടെ
ദ൪ശനദൗ൪ഭാഗൃം.
ചഞു്ചലചിത്തകളു് ഗ്രാമസു്ത്രീകളു്
സന്ധ്യാവേളകളിലു്,
ചമഞ്ഞിരുന്നവ൪ കാറ്റേലു്ക്കുന്നൂ
പുഴയുടെപടവുകളിലു്.
കാസ്സെറ്റു്കാമുകരൊരുങ്ങി സ്വരസുര-
തോത്സവസുഖമറിയാ൯,
കാമിനിമാരേക്കാളും കാമിത-
മോരോകാസ്സെറ്റും.
'മ്യൂസിക്കു്മാനിയ' രോഗംബാധിത൪
നിരവധിമനുജ൯മാ൪,
ടേപ്പു്റെക്കാ൪ഡറിലു് രഹസ്യരതികളിലു്
മുങ്ങിപ്പൊങ്ങുന്നു.
യൌവ്വനവിഹ്വലതക്കും കടുത്ത
കാമോത്സുകതക്കും,
കാവ്യാവിഷു്ക്കരണം നലു്കുന്നൂ
കപടകവീന്ദ്ര൯മാ൪.
'കാലംമാറിപ്പോയു്, നി൪വ്വികാര
കച്ചവടത്ത്വരയിലു്,
ക൪ഷക൪ ഭൂമികളു്കൈവിട്ടാവഴി
പലായനംചെയു്തു.'
പൊഴിഞ്ഞുപോയു്പ്പലപൂക്കുല, പറവകളു്
ചിത്രച്ചിറകുകളിലു്
ശിരസ്സുതാഴു്ത്തിയിരുന്നൂ, കരിയും
കാനനഭംഗികളിലു്.
പാട്ടിനുപുറകേ പായുന്നവരുടെ
യാന്ത്രികശബ്ദങ്ങളു്,
ജൈവാവിഷു്ക്കരണങ്ങളിലുണ്മയെ-
യാദേശംചെയു്തൂ.
പവിത്രമാംപല പാരമ്പര്യങ്ങള്
പരിണാമോദ്ധതിയിലു്,
വിശുദ്ധമാംചില വിശ്വാസങ്ങള്
വിഷയാസക്തിയതിലു്,
വിസു്മൃതിപൂകി;യവിശ്വാസികളുടെ
വിഹ്വലനിലവിളിയിലു്,
വിലീനമായു്പ്പോയു് വിശ്വാസികളുടെ
നിഗൂഢദ൪ശനവും.
പുല൪ച്ചമുതലേ പെയ്യാനുയ൪ന്നു
മേഘങ്ങളു്നിന്നൂ,
ഉയ൪ച്ചകുറയും മലയുടെമുകളിലൊ-
രുടഞ്ഞസ്വപു്നംപോലു്.
മൂന്നു്
ആദിമനാമൊരു കുരങ്ങനിനിയൊരു
ചുവടുംചാടാതെ,
മുട്ടുംകെട്ടി, മരങ്ങളിലു്മടുത്തു-
മിരുന്നിരുന്നെങ്കിലു്,
ആലോചിക്കുക പരിണാമത്തി൯
പടവുകളു്പിന്നിട്ടു്
പൂ൪വ്വികനാമാക്കുരങ്ങനെങ്ങനെ
മനുഷ്യനായു്മാറും?
ഉറച്ചശിഖരവു,മതിദൂരത്തിലെ
ചില്ലക്കൊമ്പുകളും,
ചുവടുംലക്ഷൃവു,മവയു്ക്കുനടുവിലെ-
യറിയാച്ചുവടുകളും,
അനിശ്ചിതത്വവുമതിജീവിച്ചവ-
രിച്ഛാശക്തിയതാലു്;
കുതിച്ചുചാടിയകുരങ്ങു മാനവ
കുലങ്ങളു് സൃഷ്ടിച്ചൂ.
ചരിത്രനായക൪ നായാടികളുടെ
ഗുഹാമുഖംതോറും,
ഋതുക്കളവയുടെ വരവുംപോക്കും
കുറിച്ചുസൂക്ഷിച്ചു.
വസന്തകാലമരന്ദം തെരയാ൯
വനമേഖലതോറും
വലഞ്ഞവാലു്നര,രവരാണാദിയിലു്
വാക്കുകളു് സൃഷ്ടിച്ചൂ.
പ്രകാശമൊഴുകിപ്പടരും പകലി൯
പ്രഭാതശാന്തതയിലു്,
പ്രസാദവദന൪ പൂ൪വ്വമനുഷ്യ൪
തോണികളു്തുഴയുന്നു.
രാത്രിയിലനവധി താരങ്ങളു്ത൯
പവിഴപ്പ്രഭനോക്കി,
വാനനിരീക്ഷണശൈലത്തി൯റ്റെ
നിറുകയിലവ൪നിന്നു.
ജഢചേതനകളു് ഗോളങ്ങളിലു്നി-
ന്നനവരതംപൊഴിയും
രജതപ്പ്രഭയിലു്, രഹസ്യമായാ-
പ്പറുദീസയുയ൪ന്നു.
അതുവരെയുള്ള സമസു്തഗുണങ്ങളു-
മുളു്വ്വാഹംചെയു്തു,
അറിവി൯തരുവിലൊരപൂ൪വ്വമധുഫല-
മുദയംചെയ്യുന്നു.
യുഗങ്ങളു്പൊഴിയുന്നവയുടെ പദരവ-
മുയ൪ന്നുകേട്ടില്ല,
യശസ്സുതേടിയ സേനാനികളുടെ
രണരവമിനിയില്ല.
നേരേനീണു്ടൊരു നേ൪രേഖയിലൂ-
ടരൂപിയാംകാലം
പുരോഗമിക്കു,ന്നൊരൊറ്റബിന്ദുവു-
മാവ൪ത്തിക്കാതെ.
ചുവരിലിരുന്നുചിലയു്ക്കും പല്ലികളു്
ദിനസാറുകളത്രേ,
ചരിത്രമറിയാക്കാലത്താഴു്ന്നവ
ചതുപ്പുവയലുകളിലു്.
കടന്നുപോവതു മ൪ത്തൃനുമവനുടെ
കരാളയാതനത൯
കരിമഷിപുരണു്ട ശാസു്ത്രത്തി൯റ്റെ
കലികയിലേക്കല്ലോ.
നിശബ്ദനിശ്ശൂനൃതയുടെ സ്വസ്ഥത
സു്ഫോടനശബ്ദത്തിലു്,
നടുങ്ങിനിലു്ക്കും ന്യൂട്രോണുകളുടെ
ഹിമയുഗമണയുന്നു.
കോളണികൂട്ടിക്കഴിയും കറുത്ത
കൂനനുറുമ്പുകളു്ത൯,
കിടക്കമുറിയിലു് കുളിമുറിമുകളിലു്
മനുഷ്യ൪കുടിയേറും.
കാണുക കടന്നുപോവതു മിമിക്രി-
യുഗത്തിലൂടേനാം,
ഓ൪ക്കുക ഓ൪മ്മയിലു് മിന്നിത്തെളിയും
പ്രവചനവചനങ്ങളു്.
'ജനനംപോലതുകരുതുക, നി൯ഗതി
മരണംപൂകുമ്പോളു്;
ഹസിക്കനീയൊരു ഹംസംപോ,ലാ-
നന്ദംപൂകുംപോലു്!'
കണ്ണീ൪വീഴു്ത്തിനനയു്ക്കരുതിനിയൊരു
കുഴിമാടംപോലും,
ക൪ത്തവൃത്തിന്നുശിരിന്നാലവ-
യൂക്ഷു്മളമാകട്ടേ.
തിരികെവിളിക്കുക ചിറകുകളു്വീശി-
പ്പറന്നപറവകളെ!
താഴു്മയിലമരുക താരുണ്യത്തി൯
തളിരിലനിനവുകളേ!!
(‘തിരികെ വിളിക്കുക’ എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിലെ മുഖ്യകവിത. 1994 ജൂണു് 7നു് രചന പൂ൪ത്തിയായതു്).
ഒരിക്കലു് നമ്മുടെ മു൯ഗാമികളുടെ
വിശ്രമഗേഹങ്ങളു്-
മുറിച്ചു നഗരമുയമുയ൪ത്താ൯ നമ്മളു്
വിജനാരണ്യങ്ങളു്.
ഞാറ്റടിവയലുനികത്തീ നമ്മളൊ-
രുദ്യാനത്തിന്നായു്,
മുറിച്ചു കലു്പ്പകമരങ്ങളു് പുതിയൊരു
മൃഗാലയംപൊങ്ങാ൯.
നഗരത്തി൯റ്റെനടുക്കാ നാറിയ
നാഗരികതനോക്കി,
നാണംപൂണു്ടവനിന്നൂ നവമൊരു
നാശംകൈചൂണു്ടി.
മനുഷ്യ൪കൊഞു്ചുന്നതു,മവ൪ കുഞ്ഞു-
ങ്ങളു്പോലു്ക്കുഴയുവതും,
ഞരമ്പുരോഗികളവരുടെ പ്രണയ-
ച്ചേഷ്ടകളു് കാട്ടുവതും,
മദിരാശ്ശു്നഗരിയിലടിഞ്ഞുകയറിയ
മിമിക്രിവിദ്വാ൯മാ൪
-ചലചിത്രങ്ങളിലൊരുക്കിയവയുടെ
ദ൪ശനദൗ൪ഭാഗൃം.
ചഞു്ചലചിത്തകളു് ഗ്രാമസു്ത്രീകളു്
സന്ധ്യാവേളകളിലു്,
ചമഞ്ഞിരുന്നവ൪ കാറ്റേലു്ക്കുന്നൂ
പുഴയുടെപടവുകളിലു്.
കാസ്സെറ്റു്കാമുകരൊരുങ്ങി സ്വരസുര-
തോത്സവസുഖമറിയാ൯,
കാമിനിമാരേക്കാളും കാമിത-
മോരോകാസ്സെറ്റും.
'മ്യൂസിക്കു്മാനിയ' രോഗംബാധിത൪
നിരവധിമനുജ൯മാ൪,
ടേപ്പു്റെക്കാ൪ഡറിലു് രഹസ്യരതികളിലു്
മുങ്ങിപ്പൊങ്ങുന്നു.
യൌവ്വനവിഹ്വലതക്കും കടുത്ത
കാമോത്സുകതക്കും,
കാവ്യാവിഷു്ക്കരണം നലു്കുന്നൂ
കപടകവീന്ദ്ര൯മാ൪.
'കാലംമാറിപ്പോയു്, നി൪വ്വികാര
കച്ചവടത്ത്വരയിലു്,
ക൪ഷക൪ ഭൂമികളു്കൈവിട്ടാവഴി
പലായനംചെയു്തു.'
പൊഴിഞ്ഞുപോയു്പ്പലപൂക്കുല, പറവകളു്
ചിത്രച്ചിറകുകളിലു്
ശിരസ്സുതാഴു്ത്തിയിരുന്നൂ, കരിയും
കാനനഭംഗികളിലു്.
പാട്ടിനുപുറകേ പായുന്നവരുടെ
യാന്ത്രികശബ്ദങ്ങളു്,
ജൈവാവിഷു്ക്കരണങ്ങളിലുണ്മയെ-
യാദേശംചെയു്തൂ.
പവിത്രമാംപല പാരമ്പര്യങ്ങള്
പരിണാമോദ്ധതിയിലു്,
വിശുദ്ധമാംചില വിശ്വാസങ്ങള്
വിഷയാസക്തിയതിലു്,
വിസു്മൃതിപൂകി;യവിശ്വാസികളുടെ
വിഹ്വലനിലവിളിയിലു്,
വിലീനമായു്പ്പോയു് വിശ്വാസികളുടെ
നിഗൂഢദ൪ശനവും.
പുല൪ച്ചമുതലേ പെയ്യാനുയ൪ന്നു
മേഘങ്ങളു്നിന്നൂ,
ഉയ൪ച്ചകുറയും മലയുടെമുകളിലൊ-
രുടഞ്ഞസ്വപു്നംപോലു്.
മൂന്നു്
ആദിമനാമൊരു കുരങ്ങനിനിയൊരു
ചുവടുംചാടാതെ,
മുട്ടുംകെട്ടി, മരങ്ങളിലു്മടുത്തു-
മിരുന്നിരുന്നെങ്കിലു്,
ആലോചിക്കുക പരിണാമത്തി൯
പടവുകളു്പിന്നിട്ടു്
പൂ൪വ്വികനാമാക്കുരങ്ങനെങ്ങനെ
മനുഷ്യനായു്മാറും?
ഉറച്ചശിഖരവു,മതിദൂരത്തിലെ
ചില്ലക്കൊമ്പുകളും,
ചുവടുംലക്ഷൃവു,മവയു്ക്കുനടുവിലെ-
യറിയാച്ചുവടുകളും,
അനിശ്ചിതത്വവുമതിജീവിച്ചവ-
രിച്ഛാശക്തിയതാലു്;
കുതിച്ചുചാടിയകുരങ്ങു മാനവ
കുലങ്ങളു് സൃഷ്ടിച്ചൂ.
ചരിത്രനായക൪ നായാടികളുടെ
ഗുഹാമുഖംതോറും,
ഋതുക്കളവയുടെ വരവുംപോക്കും
കുറിച്ചുസൂക്ഷിച്ചു.
വസന്തകാലമരന്ദം തെരയാ൯
വനമേഖലതോറും
വലഞ്ഞവാലു്നര,രവരാണാദിയിലു്
വാക്കുകളു് സൃഷ്ടിച്ചൂ.
പ്രകാശമൊഴുകിപ്പടരും പകലി൯
പ്രഭാതശാന്തതയിലു്,
പ്രസാദവദന൪ പൂ൪വ്വമനുഷ്യ൪
തോണികളു്തുഴയുന്നു.
രാത്രിയിലനവധി താരങ്ങളു്ത൯
പവിഴപ്പ്രഭനോക്കി,
വാനനിരീക്ഷണശൈലത്തി൯റ്റെ
നിറുകയിലവ൪നിന്നു.
ജഢചേതനകളു് ഗോളങ്ങളിലു്നി-
ന്നനവരതംപൊഴിയും
രജതപ്പ്രഭയിലു്, രഹസ്യമായാ-
പ്പറുദീസയുയ൪ന്നു.
അതുവരെയുള്ള സമസു്തഗുണങ്ങളു-
മുളു്വ്വാഹംചെയു്തു,
അറിവി൯തരുവിലൊരപൂ൪വ്വമധുഫല-
മുദയംചെയ്യുന്നു.
യുഗങ്ങളു്പൊഴിയുന്നവയുടെ പദരവ-
മുയ൪ന്നുകേട്ടില്ല,
യശസ്സുതേടിയ സേനാനികളുടെ
രണരവമിനിയില്ല.
നേരേനീണു്ടൊരു നേ൪രേഖയിലൂ-
ടരൂപിയാംകാലം
പുരോഗമിക്കു,ന്നൊരൊറ്റബിന്ദുവു-
മാവ൪ത്തിക്കാതെ.
ചുവരിലിരുന്നുചിലയു്ക്കും പല്ലികളു്
ദിനസാറുകളത്രേ,
ചരിത്രമറിയാക്കാലത്താഴു്ന്നവ
ചതുപ്പുവയലുകളിലു്.
കടന്നുപോവതു മ൪ത്തൃനുമവനുടെ
കരാളയാതനത൯
കരിമഷിപുരണു്ട ശാസു്ത്രത്തി൯റ്റെ
കലികയിലേക്കല്ലോ.
നിശബ്ദനിശ്ശൂനൃതയുടെ സ്വസ്ഥത
സു്ഫോടനശബ്ദത്തിലു്,
നടുങ്ങിനിലു്ക്കും ന്യൂട്രോണുകളുടെ
ഹിമയുഗമണയുന്നു.
കോളണികൂട്ടിക്കഴിയും കറുത്ത
കൂനനുറുമ്പുകളു്ത൯,
കിടക്കമുറിയിലു് കുളിമുറിമുകളിലു്
മനുഷ്യ൪കുടിയേറും.
കാണുക കടന്നുപോവതു മിമിക്രി-
യുഗത്തിലൂടേനാം,
ഓ൪ക്കുക ഓ൪മ്മയിലു് മിന്നിത്തെളിയും
പ്രവചനവചനങ്ങളു്.
'ജനനംപോലതുകരുതുക, നി൯ഗതി
മരണംപൂകുമ്പോളു്;
ഹസിക്കനീയൊരു ഹംസംപോ,ലാ-
നന്ദംപൂകുംപോലു്!'
കണ്ണീ൪വീഴു്ത്തിനനയു്ക്കരുതിനിയൊരു
കുഴിമാടംപോലും,
ക൪ത്തവൃത്തിന്നുശിരിന്നാലവ-
യൂക്ഷു്മളമാകട്ടേ.
തിരികെവിളിക്കുക ചിറകുകളു്വീശി-
പ്പറന്നപറവകളെ!
താഴു്മയിലമരുക താരുണ്യത്തി൯
തളിരിലനിനവുകളേ!!
(‘തിരികെ വിളിക്കുക’ എന്ന ഗ്രന്ഥത്തിലെ മുഖ്യകവിത. 1994 ജൂണു് 7നു് രചന പൂ൪ത്തിയായതു്).
Also read the Two-Part Introduction to this poem:
019. ശബ്ദം ശരീരം സമൂഹം. തിരികെ വിളിക്കുക എന്ന കവിതയുടെ മുഖവുര. ഭാഗം 1
http://sahyadrimalayalam.blogspot.com/2013/08/019-1.html
020. ശബ്ദം ശരീരം സമൂഹം. തിരികെ വിളിക്കുക എന്ന കവിതയുടെ മുഖവുര. ഭാഗം 2
http://sahyadrimalayalam.blogspot.com/2013/08/020-2.html
Written on 07 June 1994 and first published on: 29 September 2013
